Η Θεσσαλονίκη ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο της ιστορίας. Πατέρας της, ο Μακεδόνας Βασιλιάς Φίλιππος ο Β’. Ετεροθαλής αδερφός της, ο Μέγας Αλέξανδρος. Μετά το θάνατο των δύο ανδρών, ο Κάσσανδρος την παντρεύτηκε για να συνδεθεί με την βασιλική οικογένεια και, αφού κατέκτησε το θρόνο του Μακεδονικού Βασιλείου, χάρισε το όνομά της στην πόλη που ίδρυσε.
Γρήγορα αναδείχθηκε σε σημαντική πόλη και μέσα στους αιώνες «φιλοξένησε» ανθρώπους με διαφορετικές θρησκείες και πολιτισμούς. Δικαίως λοιπόν, χαρακτηρίστηκε ως πολυπολιτισμική και διαχρονική πόλη, με 23 αιώνες ζωής.
Πρώτοι οι Ρωμαίοι έκαναν τη Θεσσαλονίκη μέρος της τεράστιας αυτοκρατορίας τους και άφησαν στον πολεοδομικό της ιστό τα «σημάδια» τους. Η Ροτόντα – Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO – αποτέλεσε μέρος του Γαλεριανού συγκροτήματος, το οποίο άρχισε να κατασκευάζεται από τον αυτοκράτορα Γαλέριο, στο τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ. Το εμβληματικό αυτό μνημείο, που όμοιό του αρχιτεκτονικά είναι το Πάνθεον της Ρώμης, δέχτηκε μέσα στους αιώνες δεκάδες αλλαγές.
Πρώτα, χριστιανικός ναός με μάρτυρες τα μοναδικής τέχνης ψηφιδωτά στο εσωτερικό του. Αργότερα, τζαμί με αδιάψευστο μεταξύ άλλων μάρτυρα το μιναρέ, που στέκει αγέρωχος στον προαύλιο χώρο του μνημείου, υπενθυμίζοντας τη μοναδικότητά του στην πόλη. Σήμερα, με μια ματιά στη δυτική είσοδο του κυκλικού ρωμαϊκού μνημείου, θα δεις την εικόνα του Αγίου Γεωργίου (στον οποίο είναι αφιερωμένος ο ναός) πάνω από την Οθωμανική επιγράφη, ως ενθύμιση των διαφορετικών λαών και πολιτισμών που πέρασαν από εδώ.
Στο κέντρο της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης, αλλά και της σύγχρονης πόλης σήμερα, βρίσκεται ένας βυζαντινός ναός, που όμοιό του συναντάμε στην Κωνσταντινούπολη. Η θέση του, ο αρχικεκτονικός του ρυθμός και η αφιέρωσή του στη Σοφία του Θεού, μας κάνει αμέσως να αντιληφθούμε τη σημασία του μέσα στους αιώνες στη βυζαντινή Θεσσαλονίκη αλλά και σήμερα ως ένα μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομίας της UNESCO. Ο τρούλος με το φανταστικό ψηφιδωτό της Ανάληψης του Χριστού στο Όρος των Ελαιών αλλά και η μορφή της Παναγίας σε ολόχρυσο φόντο στην αψίδα του ιερού Βήματος που μεσιτεύει για τους θνητούς, σε υποβάλλουν σε ένα ταξίδι σε άλλους τόπους και εποχές…
Μπέη Χαμάμ ονομάστηκε από τον Σουλτάνο που το έχτισε, όταν πόθησε και κατέκτησε τη «Selanik». Στο εσωτερικό του υπήρχαν απαραίτητα χωρισμένοι χώροι για τους άνδρες και τις γυναίκες, εκτός από το δωμάτιο του Σουλτάνου, όπου μάλλον… δε θα υπήρχαν περιορισμοί. Ατμοί και νερό έκαναν την ατμόσφαιρα μαγική, ενώ δεσμίδες φωτός χτυπούσαν τα κορμιά που για ώρες συνυπήρχαν στους ίδιους χώρους, μιλούσαν, διασκέδαζαν και καθάριζαν το σώμα τους πριν την προσευχή. Για τις γυναίκες πάλι, ήταν μια από τις λίγες ευκαιρίες που είχαν να βγουν και να μείνουν εκτός σπιτιού, χωρίς συνοδεία.
Αργότερα ονομάστηκαν «Λουτρά Παράδεισος» και διατήρησαν την ίδια χρήση μέχρι και το 1968. Το εντυπωσιακό μνημείο του 1444, με τη φανταστική ζωγραφική διακόσμηση, είναι ένα από τα πιο όμορφα Οθωμανικά μνημεία της πόλης. Αν δεν το βρεις ανοιχτό, μπορείς να θαυμάσεις το εσωτερικό του στην ταινία «Ακόμα κρύβομαι για να καπνίσω», αφιερωμένη σε γυναίκες διαφορετικής τάξης και ηλικίας που συναντιούνται σε ένα χαμάμ.
Ρωμαίοι, Βυζαντινοί και Οθωμανοί άφησαν στον ιστό της πόλης, με το πέρασμά τους, πολύτιμους θησαυρούς, που αφηγούνται καθημερινά την ιστορία μιας «κυρίας» 2300 χρόνων.
Κείμενο: Βασιλική Καρτσιακλή. Για το περιοδικό Welcome Magazine του ξενοδοχείου Hyatt Regency Thessaloniki.
